(مرثیه در شهادت امام رضا علیه السلام )

رسد ز عالم لاهوت بانگ واویلا

کشید بر تن ناسوت جمله رخت عزا

طنین ناله ی کروبیان شنو که زنند

به جن و انس صلا زین مصیبت عظمی

به جنتنند همه حوریان پریشان مو

به ماتمند همه ساکنان عرش علا

فغان کنند ز فرط الم وحوش و طیور

که شد شهید به زهر جفا امام رضا (ع)

سرشک ماتم او در جهان شده سیّال

به شهر طوس نموده قیامتی بر پا

نشسته اند به بزم عزا نبیّ (ص) و  وصیّ (ع)

روان گلاب دمادم زِ دیده ی زهرا(س)

فغان ز جور و جفای ستمگر دوران

رشیدِ پست نهادِ پلیدِ ضدِ خدا

که قصد حضرت او کرد و ریخت در کامش

شرنگ زهر و خزان کرد گلشن طاها

برون ز مجلس مأمون شد و به خانه روان

به حجره خفت و بنالید آن عزیز خدا

که ناگهان ز در آمد سرور سینه ی او

جواد (ع) معدن جود و کرم امید رضا (ع)

رسیده اند به هم همچو یوسف (ع) و یعقوب (ع)

بِسان ابر بهاران و تشنه در صحرا

شرار زهر جفایش بسوخت خرمن عمر

روان به گلشن فردوس شد از این دنیا

جهان شیعه بشد غرق ماتم و اندوه

در این عزا و مصیبت گریست ارض و سماء

شدست روضه ی خلد برین ز تربت او

مزار او به خراسان چو جنّت المأوی

ندیم آستان رضا یند (ع)حوری و غلمان

غبار روب درش گشته تا به روز جزا

مدام بر در دولت سرای اوست قعید

گدای سوخته جانی (رهائی) از دنیا

(اثرطبع استادحاج علی محمد رهائی شهرضائی)